Memento mori

- vanitas vanitatum et omnia vanitas -

De vergankelijkheid der dingen

- Niets is voor altijd -

Het afscheid is mij na

Ik leg mijn hoofd te rusten.

Dit is het einde.

Dat zó de nacht vallen mag,

ik gedreven drijvend naar verre kusten

en jij die, tot in de eeuwigheid, mij herinneren zal.

Je laatste blik; een bezorgde glimlach.

Je laatste gebaar; een teder wenken.

De laatste zonnestraal,

mijn laatste zucht,

Jouw zachte hand strelend langsheen mijn denken.

Langzaam vloei ik over in jouw kracht.

slechts aan jou het laatste gedacht

slaap ik in, steels en licht

en voel nog net hoe je eerste traan

valt op mijn verstenende gezicht.

- A.M. -